Dag 1 (Vrijdag 24 augustus 2012).

Eindelijk is het zover, nadat de reis al vroeg in het jaar was geboekt zouden we deze ochtend om 7:30 na een kopje koffie bij Victor vertrekken. Aan de start Victor, Jan, Hans en Pat die ook vorig jaar samen een mooie trip naar de Zwitserse meren maakten. Het weer en de route beloofden een mooie dag voor 4 enthousiaste motor rijders. Zo snel mogelijk de eerste 200 snelwegkilometers overbruggen en dan genieten van de Duitse B, K en L wegen. We maken gebruik van de aanrijroute van Vrijuit en stoppen bij een lokaal waar je zelf je koffie mag tappen en geld in een pot stoppen. Hier blijkt dat de spanband die Hans had gebruikt om zijn tassen vast te zetten bij het doorveren met zijn achterband kontakt maakte, maar even opnieuw bevestigen dus. Na 80 km binnendoor volgt nog 100 km Sauerlandautobahn (A45) en dan rijden we via mooie B wegen langs de Main en begint even verderop bij Wertheim de Romantische Strasse. Veel tijd om de mooie plaatsen langs deze route te bezoeken hebben we niet, zelfs niet voor Rothenburg od tauber. De tijd waarop we volgens de GPS bij ons hotel in Nordlingen zullen arriveren wordt steeds later. Bij een laatste tankstop besluiten we de regenkleding aan te doen wegens dreigend onweer. We rijden verder en daar krijgen we al snel spijt van, de regen gaat over in een hoosbui en schuilen is er niet bij tussen de weilanden. Als we Nordlingen inrijden is het inmiddels droog en parkeren in de garage van hotel Klosterle. Op de hotelkamer drogen en fohnen we de handschoenen, laarzen en andere natte spullen. Na het douchen nog even de stad in voor een hapje en een drankje en gaan we vroeg slapen.

 

Dag 2 (Wat een pech).

‘sMorgens zijn Victor en Jan al vroeg uit de veren en lopen een stukje door Nordlingen en buiten de ommuring van de stad. Hans en Pat zitten al aan het ontbijt als we in het hotel terugkomen. Na het ontbijt rijden we de motoren uit de garage, Hans en Pat halen meteen de eerste touren uit en omzeilen zo de slagboom. Het weer is perfekt maar na een half uur rijden stopt de motor van Hans, we krijgen deze toch weer aan de gang en bereiken een benzinepomp waar we een Suzuki dealer bellen. Deze stuurt op een drukke zaterdag toch een busje en de Soes wordt naar de dealer gebracht. De dealer heeft goede hoop want suzuki’s zijn “unkaputbar”. Na een aantal mokken koffie en evenveel uurtjes wachten in de zon blijkt de Soes toch kaputbar. We zetten Hans op de trein en reizen verder naar Italie, in Duitsland nemen we de A7 tot de Oostenrijkse grens. Bij Fussen staat een redelijke file voor de Oostenrijkse grens. We rijden een stukje binnendoor maar Fussen is erg druk en we belanden verderop toch weer in dezelfde file. Met wat Italiaans stuurwerk passeren we kilometers autoverkeer en komen dan voor de Hahntenjoch. Hier begint het te regenen en net op tijd kunnen we de motoren in een loods bij een houtzagerij rijden. Regenpakken aan en doorrijden want de door de GPS berekende aankomststijd in het hotel in Selva Gardena wordt steeds later. Bij het afdalen van de Hahntenjoch schuift mijn PAN een beetje door in een natte bocht, er is geen vangrail en de afgrond is steil en rotsachtig, ik neem gas terug. Daarna volgt de Timmelsjoch, nog steeds lichte regenval en de temperatuur zakt van 22 in het dal naar 11 graden boven. Gelukkig wordt het tijdens de afdaling droog en kunnen we daarna de Jaufenpass in hoog tempo afwerken. Via de oude Brenner rijden we verder naar Selva Gardena waar we direct worden doorverwezen naar de eetzaal, inchecken kan later wel.

Dag 3 (Hansie is back).

Volgens de meteo zouden er opklaringen vanuit het westen komen, we ontbijten en besluiten daar nog even op te wachten. We hangen wat rond in het hotel en drinken koffie om de tijd te doden, plotseling een sms van Hans, hij staat 200 km voor de Oostenrijkse grens. Om 11 uur besluiten we te gaan rijden en een korte route te nemen, eerst even tanken à 1,93 euro/liter. Helaas hangt de bewolking erg laag in de passen en hadden we de eerste dagen geen tijd om foto’s te nemen, nu zie je daarvoor gewoonweg te weinig. Na een stop bij een restaurant op een van de Passo’s trekken we het regenpak weer aan en de regen valt vanaf dan voortdurend in meer of mindere mate. Voordeel is dat we weer eens kunnen oefenen om ‘nat’ in de bergen te rijden. Nadeel dat het steeds kouder wordt (8 graden) en de benzinestations schaars zijn, de Yamaha van Pat staat al even op reserve voor we een pomp vinden. Om half zes komen we terug bij het hotel en staat Hans ons op te wachten, hij is ’s nachts om 1 uur op zijn Honda gestapt en ’s middags om 3 uur in Selva Gardena aangekomen. Ook de Honda was niet helemaal fit want deze startte niet vanzelf maar moest worden aangeduwd. Regenkleding en ander natte spullen kunnen in dit wintersporthotel in de droogkamer. Die avond is er voor het diner een aperitief van de zaak, onschuldig spul. We nemen na het diner nog een paar biertjes en gaan vroeg naar bed.

 

Dag 4 (Fantastico sturen).

Uitslapen lukt niet, elke dag zijn we voor 7 uur wakker, kamergenoot Victor meestal rond 6 uur. Niet erg, vandaag is de lucht strak blauw. Voor we de rit beginnen nog even pinnen en langs een lokale garage om de accu van Hans te laten bemeten. Conclusie is dat de accu moet worden vervangen, 50 euro’s aanbetalen en een nieuwe accu staat in bestelling. We rijden het dal uit en komen via veredelde fietspaden bij een prachtig uitzicht over een vallei met veel wijnbouw en daarachter besneeuwde bergtoppen. De indrukken van de ruige bergwereld deze dag zijn overweldigend. We pauzeren bij een al even adembenemend mooi bergmeer (Lago di Landro) met helder blauw water in het nationaal park van Sesto. We eten een heerlijke kip die zo gaar is dat hij van het botje valt. De meeste Italianen moeten vandaag weer aan het werk en dat merk je aan de drukte op de wegen. We laten Cortina d’Ampezzo links liggen en komen nog over de Passo Falzarego. Na een koffiestop bij het dorpje Sottoguda bewonderen we nog even een immense kloof achter dit dorp en vervolgen naar de Passo Fedaia en Lago di Fedaia welke een fantastisch uitzicht biedt op de Marmolada. De Marmolada is een vergletsjerd massief met de Punte Penia als hoogste punt (3342 m.). Via Passo de Sella rijden we terug naar Selva Gardena en wordt de accu van de Honda tegen een schandelijk hoge prijs vervangen. Daarna de dagelijkse routine, biertje, douchen, diner, biertje, slapen. Wat een leven.

 

Dag 5 (Veel kilometers).

Na het ontbijt rijden we via vrij drukke wegen in zw richting. Het toerisme gaat in de Dolomieten zomer en winter door en dat zie je terug. Het is een welvarende streek met mooie wegen en huizen, veel restaurants en winkels. Na 2 uurtjes nemen we een koffiepauze en rijden verder over heerlijke stuurwegen met vele tornati door prachtige natuur. We pauzeren nog een keer en besluiten een lusje in te bouwen om wat extra kilometers te maken. ’s Middags een heerlijke pizza gegeten en we vervolgen onze weg. Aan het eind van de pass stoppen we om te overleggen hoe verder, helaas start de motor van Hans weer niet. We bellen met een aantal hulplijnen en besluiten dan om de Honda dealer in Trento te bezoeken. De opgegeven bestemming wil niet in de GPS en dat komt zoals we later uitvinden omdat het woordje VIA moet worden weggelaten bij een straatnaam. Omdat we vrezen voor de sluitingstijd van de dealer gaat het gas er vol op, gelukkig hebben we al wat ervaring met ‘op zijn Italiaans’ rijden. Aanvankelijk belanden we op een heuvel buiten Trento totdat we VIA weglaten en de GPS ons keurig naar het centrum van Trento stuurt. De Honda wordt vakkundig onderzocht, een verbrande stekker en defecte spanningsregelaar worden vervangen. Plotseling geeft de koplamp van de Honda weer een fel licht ipv een kaarsenpitje. Via de Brenner tolweg gaan we zsm richting hotel. We hadden gebeld en kunnen om 20:00 uur direct aanschuiven voor het diner. Daarna douchen, biertje en vroeg naar bed.

 

Dag 6. (Probleemloze dag).

Vandaag doen we de Santaler Alpen en rijden richting Merano, een stad met veel luxe villa’s. In de streek om Merano en later ook Bolzano zie je kilometers fruit boomgaarden. Ook na vijf dagen wordt je nog steeds geimponeerd door de schitterende natuur en via de Penser Joch rijden we naar de Jaufenpass. Deze pass hebben we op de heenweg al in tegengestelde richting gereden maar toen was er geen tijd om rond te kijken en foto’s te maken, dat doen we dus nu maar. Bijna hadden we ook de aardpiramiden (Staketsels) in het plaatsje Longomoso voorbij gereden. Gelukkig had Vrijuit een bestandje voor de Garmin meegestuurd dat ons onderweg op allerlei bezienswaardigheden attent maakte. De temperatuur in het dal loopt op tot 30 graden en we eten simpel in een imbiss. Bij Valas is de route afgesloten en de Italiaanse wegwerkers waren weinig enthousiast over onze poging toch door te rijden. Dan maar een alternatieve route naar Bolzano om daar de originele route weer op te pakken. Speciaal voor Victor in Bolzano nog even langs een voor hem zeer bekend hospitaal gereden. De drukte in Bolzano valt ondanks het spitsuur best mee en we zijn vandaag dan ook op tijd bij het hotel terug.

Dag 7. (Nat einde).

Vandaag rijden we deels over passen die we al een keer hebben gereden afgelopen week. Toch herken je weinig zeker als je vanaf de andere kant de pass inrijdt. We hebben de keuze uit een lange of kortere route maar er is geen discussie, het wordt de lange route ook al wordt er regen voorspeld voor de namiddag. Ook vandaag rijden we door veel toeristische plaatsen waar het eind augustus nog behoorlijk druk is met toeristen. We rijden op een bepaald moment kilometers lang door de Lusner Alpen over een zeer slecht onderhouden kronkelpad. Verder is het ook deze dag tussen en in de passen schitterend sturen en is het foto’s maken er weer bij ingeschoten vandaag. Rondom Brixen (Bressano) weer kilometers appel boomgaarden. Vandaag eten we een pizza met de doorsnede van een bijzettafeltje. Het blijft opletten in Italië, in of net na tunnels kun je gewoon een haakse bocht tegen komen. Op 40km voor het einde doen we een tankstop en omdat de lucht er dreigend uitziet besluiten we de regenkleding aan te trekken. We vertrekken, maar binnen 2 minuten valt de regen met bakken naar beneden. We korten af naar het hotel en laten de föhn en de droogkamer de rest doen.

 

Dag 8. (Nat, natter, natst).

Vandaag moeten we de terugreis naar Nordlingen aanvaarden. De regen is de hele nacht doorgegaan en als we vertrekken regent het nog net zo hevig als de vorige dag. We rijden 2 uur een stoppen net over de Oostenrijkse grens voor koffie, die hebben we wel nodig met zoveel regen en temperaturen tussen 8 en 12 graden. Mijn voeten en kruis zijn nat en we besluiten een snelle route naar Nordlingen te nemen. We tanken tegen een sympathiek Oostenrijks tarief (1,48) en eten heerlijk bij een Kroatisch restaurant. Het is nu nog 180 km naar Nordlingen en die gaan we zonder stops afleggen. Vanaf Augsburg is het nog 45 km en die rijden we droog, nog wel even een flinke file voorbij gestoken. We fohnen en drogen onze spullen en genieten van een warme douche. Plotseling komt Pat aan de deur en blijkt Victor vast te zitten in de lift van het hotel. Ik waarschuw de balie en er wordt versterking gestuurd. Inmiddels is Hans al vol begrip en ondersteunende woorden voor Victor bij de lift gearriveerd (He lange hoe goagut, zitte doar goed ?). Vijf minuten later komt er iemand met een sleutel en kan Victor uitstappen, het levert ons een gratis drankje op. We eten ’s avonds in een restaurant met een jaren 50 interieur maar met een verrassend hedendaags en sfeervol ingerichte bierkeller.

Dag 9. (Veilig thuis).

We vertrekken zoals eerder, de ‘racers’ zonder voor de parking te betalen schuin onder de slagboom door. De hogere Pan en GS voor de halve prijs, 2 motoren samen door de slagboom, we blijven toch echte Hollanders. We rijden nu droog door de Romantische Strasse langs vele mooie plaatsen die ik enkele jaren terug nog met de caravan heb bezocht. Helaas is er geen tijd om een mooie Altstad, Kerk of Kasteel te bezoeken. Na een stukje snelweg om Wurzburg rijden we een stuk langs de Main, een mooi landschap met erg veel wijnbouw op de rivieroever. Dan nog een uur snelweg en daarna weer een mooie weg langs het Westerwald. We eten bij een restaurant aan een meer en pakken bij Bonn de snelweg naar huis weer op. Nog een laatste koffiepauze voor we bij Roermond de A2 opdraaien en rond 18:00 uur zijn we weer veilig thuis.