Door Helma van Es en Gerard Sonneveld

We hadden slechts 1 weekje om een reis naar Oostenrijk te kunnen doen en het is gelukt in 8 dagen met ruim 2400 km.

27 augustus 2011, Tilburg – Dobel (555 km)

Om 9.00 uur vertrokken voor een groot stuk over de snelweg tot aan Bitburg. Na ruim een uur gestopt bij de Shell in Herve. Daar kwamen ook reeds de eerste aanwijzigen dat er regen op komst was. We hebben het aantrekken van het regenpak nog kunnen uitstellen maar net voor bij Francorshamps was het dan toch echt nodig. De eerste afslag genomen en het pak aangedaan, toen ontstond er een klein probleempje, er was geen oprit naar de snelweg. Klein stukje binnendoor gereden om verderop weer op de snelweg te komen. Het was maar goed dat we het regenpak op tijd hadden aangedaan want we hebben daarna veel en heel veel regen gehad. Gelukkig niet constant maar wel constant een natte weg. Een stukje binnen door gereden en in Trier getankt. De lokale alcoholisten hadden veel interesse in onze motoren en boden zelfs een biertje aan welke wij toch maar hebben afgeslagen. Weer terug op de snelweg tot Zweibrücken en vandaar binnendoor naar het hotel. Nog een paar kleine buitjes gehad maar het werd steeds droger en zonniger. De route voerde ons over soms hele kleine wegen door Duitsland, Frankrijk en weer Duitsland naar de Rijn. Bij een sluizencomplex de Rijn overgestoken en daar waren dan de eerste bergen van het Zwarte Woud.

Aangekomen bij het hotel konden we de motoren in de garage zetten en hebben we daar lekker genoten van een wijntje en een Weizenbier bij het avondeten. Jammer was dat we geen eigen badkamer hadden maar gelukkig was dat maar voor 1 nacht. Op tijd gaan slapen in de jaren 60 slaapkamer.

28 augustus 2011, Dobel – Sautens(371 km)

Passen: Oberjoch en Harntennjoch

Na een eenvoudig ontbijt de motors weer volgeladen en richting Oostenrijk gereden. Het weer was aanmerkelijk beter en we hadden nu meer last van de zon door de schitteringen tussen de bomen. Beter dat dan regen dachten wij, dus we klagen niet. De wegen liggen hier er goed bij waardoor we lekker konden opschieten en weldra was er het eerste zicht op de Alpen. Na een paar keer langs de weg koffie gedronken te hebben en een broodje te hebben gegeten was het dan tijd voor de eerste pas, de Oberjoch. Met een veelvoud van haarspeldbochten naar boven gereden. Althans in file naar boven gereden want het was zondag en er waren ook van die gekke fietsers.

Bovengekomen zijn we gestopt om een paar foto’s te maken want zo’n eerste pas blijft toch bijzonder. Verder doorgereden en via een mooie afdaling gestopt bij een benzinepomp. We moesten nog een vignet kopen en een beetje koud water was ook wel lekker. De weg vervolgt door het dal naar de volgende pas, de Harntennjoch. De afslag van de B198 genomen en direct gaat het dan omhoog. Eerst denk je is dit nu alles maar dan gaat het nog verder omhoog tot daar waar er geen bomen meer groeien. De afdaling eindigt in Imst en vandaag nog een klein stukje naar onze overnachtingsplek, Haus Alpenglühn. In Sautens nog een beetje moeten zoeken maar moeilijk kan het niet zijn in een zo’n klein dorp. Het huis gevonden en heel hartelijk ontvangen. De kamer is ruim met een balkon. Na het uitpakken van alle spullen naar de lokale pizzeria gegaan en daar veel te grote pizza’s gegeten.  Op tijd gaan slapen want het is toch allemaal vermoeiend.

29 augustus 2011, Sauten – Sautens(234 km)

Passen: Brenner, Jaufenpass (Passo Giovo) en Timmelsjoch (Passo Rombo)

Na een heerlijk ontbijt, waar we gezelschap kregen van 2 Zwitserse meiden welke we de avond ervoor ook al hadden gezien bij de pizzeria, zijn we vertrokken voor onze eerste passenrit. Vanuit Oetz direct de berg naar boven om binnendoor naar de Brenner te rijden. Bij de Brenner niet de autobaan genomen maar de “oude” Brenner. Deze gaat langs, onder en boven de autobaan door. De Europabrug van onderen gezien en wat lijken die vrachtwagens dan klein.

Verder op van de weg af genavigeerd om boven de autobaan uit te komen waardoor we de weg goed langs de bergen konden zien lopen. In Vipiteno de afslag genomen naar de Passo Giovo. De weg voert door bossen naar boven van waar je een schitterend uitzicht hebt op de bergen. We hebben daar ook nog wat geprobeerd met de camera om rijdende beelden te maken. Dit is redelijk gelukt maar telkens zaten er auto’s in de weg die niet echt door reden. Dan blijkt toch wel dat je met de motor sneller naar boven kunt, sommige maken er een sport van om zo snel mogelijk naar boven te komen maar dan vragen wij ons af of ze iets gezien hebben onderweg.

De afdaling van de Jaufenpass naar de Timmelsjoch hebben we rustig gedaan achter een Italiaan op een Deauville 700. Hij kon veel sneller maar vond dit nu blijkbaar niet nodig al moest hij af en toe toch wel een beetje showen dat hij beter kon door met 1 hand aan het stuur de bochten te nemen. In San Leonardo aan de Timmelsjoch begonnen. Langs de weg staan diverse kunstwerken met mooie uitzichten. Bij de eerste (Granat) zijn we gestopt, zoals bij elke, en hebben de glazen bol bekeken. Het was niet voor Helma want je kon door het glas bijna recht naar beneden kijken naar de weg die we gereden hadden. De weg vervolg naar het volgende kunstwerk (Fernrohr) waar je een prachtig uitzicht hebt op de bergen waar nog sneeuw ligt. De Italiaanse kant bestaat uit smalle wegen waar auto’s plots stoppen. Dit is voor ons op de motor niet echt fijn als ze dat ook nog in een bocht doen, dit bevorderd niet het rijplezier.

Op de top van de Timmelsjoch staat het Passmuseum. Hier wordt met foto’s verteld hoe de weg is aangelegd en in 1959 is opengesteld voor het publiek. Het uitzicht is niet zo spectaculair maar de prestatie des te meer. In de afdaling moeten we ook nog tol betalen (€12 per motor) maar daar krijg je dan wel een mooie sticker voor. Hier staat het laatste kunstwerk (Steg) waarbij je over de rand van de berg kunt kijken en zo een mooie uitzicht hebt op de afdaling. De afdaling naar Sölden is overzichtelijk en vandaar is het over de B186 terug naar Haus Alpenglühn. Na ons wat opgefrist te hebben zijn we naar de Dorfstüberl gewandeld om daar te eten. Het was de bedoeling om streekgerechten te eten maar dit was iets wat we ook in de Elzas hebben gegeten. Het was op de worst na lekker.

30 augustus 2011, Sauten – Sautens(64 km)

Na 3 dagen rijden is een rustdag wel lekker. Toch op de normale tijd opgestaan en ontbeten. Op het balkon de meegenomen boeken gelezen. Rond de middag met één motor naar Imst gereden . In het centrum was niet veel te doen en ook moeilijk te parkeren. We zagen bordjes voor een lift de berg op en omdat het steeds helderder werd leek ons dat wel een goed idee. Via een weg met een stijgingspercentage van 18% naar de lift gereden. Het onderste deel kon je ook met een rodelbaan afleggen en ik kon het niet laten.

Bovenop de berg aangekomen hadden we een fantastisch uitzicht over het Inntal. Met een pad kon je naar een gaststätte maar de weg bleek toch niet echt geschikt voor motorlaarzen. Met de lift teruggegaan naar het tussenstation en daar een goulashsoep genuttigd. Gerard met de rodelbaan naar beneden, helaas niet op volle snelheid want er zaten enkele langzame karretjes voor. Helma met de lift zodat ze nog wat foto’s kon maken. Teruggereden naar Haus Alpenglühn en een wijntje en biertje gedronken. ’s Avonds naar Hotel Post gelopen en het eten was goed maar de bediening niet. Zal waarschijnlijk bij een eenmalig bezoek blijven. Op tijd gaan slapen omdat morgen een lange tocht naar de Stelvio wacht.

31 augustus 2011, Sauten – Sautens(319 km)

Passen: Reschenpass (Passo Resia), Passo dello Stelvio (Stilfserjoch), Passo de Foscagno

Op tijd aan het ontbijt want een tocht van 317 km naar de Stelvio staat op het programma. Eerst een stukje snelweg en door de lange warme Landecker tunnel (7 km) richting de Reschenpass. De Reschenpass is niet heel bijzonder maar wel een mooie weg naar Italië. In Italië langs het Lago di Resia gereden met een verzonken dorp waar de kerktoren nog boven het water uitstijgt. In Malles Venosta lekker koffie gedronken op het centrale plein als voorbereiding op de Stelvio. Het begin van de Stelvio loopt door de bossen maar al wel met diverse haarspeldbochten. Die zijn best leuk om te rijden maar niet als een busje midden in de bocht plotseling gaat stoppen, dan ben je toch wel in het nadeel als motorrijder. Na de bossen even gestopt om de eerste foto’s te maken.

Op deze doordeweekse dag was het gelukkig rustig met auto’s zodat we op een lekker tempo naar boven konden rijden.  Na 34 haarspeldbochten boven aangekomen de motor geparkeerd en van het uitzicht gaan genieten. We moesten natuurlijk wel een aandenken dus 2 T-shirts gekocht en Helma zelfs een pet.

Na een broodje braadworst weer verder gereden want ook de afdeling naar Bormio is ook heel mooi. Net voor Bormio de afslag naar Passo de Foscagno genomen en gelukkig is deze pas redelijk eenvoudig maar wel mooi. In Livigno richting Zwitserland gegaan en aan het eind van het meer de grens overschreden en we moesten meteen betalen voor een tunnel.

De tunnel is slechts 1 baan breed met aan het eind de douane. Gelukkig mochten we Zwitserland binnen zodat we terug richting ons huis konden. De wegen in Zwitserland zijn van hele goede kwaliteit en lopen ook lekker. Terug in Oostenrijk via de zelfde weg en tunnel terug naar Sautens gereden. Gezien de tijd en de vermoeidheid naar de pizzeria gegaan want die was het dichtste bij.

1 september 2011, Sautens – Sautens(18 km)

We wilde vandaag naar de Silvretta rijden maar het weer zit niet mee. Toch een poging gewaagt maar het bleef maar regenen. Terug gereden richting het huis en onderweg een bezoekje gebracht aan Area47, een buitensport activiteit centrum en zwemparadijs. Ondanks het weer waren er toch mensen bezig met activiteiten. Terug bij het huis nog lekker in de zon gezeten want ondertussen was het toch beter weer geworden. Op de laatste avond nog een keertje gaan eten bij de Dorfstubeln.

2 september 2011, Sautens – Ober Flörsheim(486 km)

We willen proberen in één keer terug te rijden via de snelweg. Het eerste stuk gaat toch wel binnendoor via de Fernpass. Helaas blijkt al snel dat we het niet zouden gaan halen want het begint te regenen en we krijgen te maken met files. Om vijf uur van de snelweg afgegaan en een overnachtingplaats gezocht. Na wat zoek bij Pension Schröder aangekomen waar we hartelijk zijn ontvangen. De motoren konden we zelfs binnen zetten.

De zon was toch nog doorgekomen waardoor we nog even op het terras van hun eigen wijn konden genieten.

3 september 2011 – Ober Flörsheim – Tilburg(359 km)

Na een heerlijk ontbijt even bij de overburen gaan kijken want die hadden een Vinotheek en daar dat moesten we natuurlijk zien. Verder gereden naar huis via de snelweg en om 14.00 uur thuis aangekomen.