Door Jan en Gusta Huijben

Omdat wij (ons Bol en ik) gedurende 2 maanden beiden 50 waren, hadden we daar wat leuks voor bedacht. Motorliefhebbers als wij zijn, hadden we bedacht dat we gedurende deze 2 maanden wel eens op onze motoren alle landen van Europa af konden rijden. Stom idee natuurlijk, maar ja, je moet wat.

Onze werkgevers vonden dit echter niet zo’n goed idee. Daarom besloten om in juni 4 weken uit te trekken voor de noordelijke landen, en vanaf half augustus in 5 weken de zuidelijke landen te doen. Daar kon iedereen wel mee leven.

Reeds maanden van te voren de route uitgezet, zowel op papier als in mijn Garmin. Uiteraard met zo weinig mogelijk snelweg. Motoren nagekeken, boeltje ingepakt en op 2 juni zijn we vertrokken om de noordelijke landen te doen.

Route: België – boot -  onderlangs door Engeland en Wales – boot – Ierland doorsteken naar westkust – Noord Ierland – boot – Schotland linksom naar boven, rechtsom terug naar Engeland – Engeland – boot – Noorwegen omhoog tot ca Trontheim – Zweden  – boot – Denemarken – Duitsland – Nederland.

We hadden 2 boot oversteken vooraf geboekt. De eerste van Duinkerken naar Dover, en de oversteek van Newcastle naar Stavanger. Dit omdat deze boot maar eenmaal per week vaart, en je vanwege de 23 uur durende oversteek een hut moet boeken. Moet je eens proberen om op internet een oversteek te boeken voor 2 motoren, 2 personen, 1 aanhanger en een hut. De mogelijkheid dat een motor een aanhanger heeft is nooit bij ze opgekomen. Maar dankzij een hele aardige dame bij A-ferry in Engeland, die dit helemaal voor mij uitgezocht en geregeld heeft, is ook dit gelukt. Omdat de boot naar Noorwegen eigenlijk de enige was, die we niet mochten missen, hadden we bij Newcastle een dag speling in de planning zitten. Je weet tenslotte nooit wat je onderweg tegenkomt. Verder hebben we bijna iedere dag inkopen gedaan,om ons eigen potje te koken.

Ma 2 juni: 301 mijl = 481 Km

’s morgens vertrokken naar Duinkerken, Over de snelweg. Saai, maar om in België al binnendoor te gaan rijden, vonden we wat overdreven. Net voor Duinkerken begint het te regenen. Op de kade ca een uur in de stromende regen staan wachten op de boot. Gelukkig hadden we een grote paraplu binnen handbereik bovenop de aanhanger liggen. Helaas waren vanwege de behoorlijke regen de krijtrotsen niet erg goed te zien. In Engeland langs de kust naar het westen gereden en bij Brighton werd het droog. Dus daar maar even gestopt. De afgebrande pier staat er nog steeds hetzelfde bij. Weer verder en bij Chichester ons tentje opgezet.

Di 3 juni: 286 mijl = 457 Km

Weer regen. Het rijden schiet dan ook niet op. We komen nu in Wales. Dit is wel veel mooier dan ik verwacht had. Kleine wegen langs kronkelende riviertjes, bergen veel hoger dan verwacht. En natuurlijk erg veel schapen. De knipperlichten van ons Bol doen het niet meer. Maar om dat in de regen langs de weg de reden hiervan te gaan zoeken, leek me geen goed idee. Bij een motorzaak (jawel, een Harley zaak, waar ze zelf choppers bouwen) gestopt en daar mochten we de motor binnenzetten en zelf repareren. De zekering bleek eruit te liggen. Nieuwe erin en het werkte weer. Later nog 2 maal de zekering moeten vervangen, maar die ging er steeds na enige tijd weer uit. Dus toen maar verder zonder knipperlichten. Onderweg hebben we ook Stonehenge bekeken. Waarschijnlijk vanwege de regen, maar het kwam het niet zo spectaculair over als verwacht. Hier hadden we misschien beter de 12 pond entree kunnen besparen en de stenen vanaf de weg kunnen bekijken. Dan waren we waarschijnlijk evenmin onder de indruk geweest. Vanwege de regen en problemen met de knipperlichten de planning van vandaag niet gehaald. Wel tent droog op kunnen zetten op een vrijwel verlaten camping in de buurt van Dolgellau. ’s Avonds nog in een afgelegen herberg in de heuvels gaan eten, en ’s nachts erg koud.

Woe 4 juni: 180 mijl = 288 Km.

Eigenlijk wilden we vandaag maar 160 Km rijden, omdat we tijdig bij de boot van Holyhead (Engeland) naar Dublin (Ierland) wilden zijn. Hier moesten we zeker om 12:00 uur aanwezig zijn omdat we nog niet geboekt hadden, en de boot om 13:35 zou vertrekken. We moesten echter de gemiste KM van gisteren inhalen. Maar het was mooi weer met zon, tijdig vertrokken en goed op tijd in Holyhead. Ook hier was het weer lastig uitleggen en boeken vanwege de aanhanger. Toen we van de parkeerplaats naar de kade wilden, konden we niet van de parkeerplaats af. Welke idioot stopt nu ook zijn bankpas in een kaartjesautomaat bij de slagboom….Ik dus. En die kwam er niet meer uit. Uiteindelijk met hulp en een grote paperclip de pas eruit gekregen. Gelukkig stonden er niet al te veel auto’s in de rij achter ons. Op de boot zijn we nog gefilmd voor een promotie film voor de maatschappij. Dat was wel leuk. In Ierland (Dublin) aangekomen regende het weer volop, zodat we besloten hebben een B&B te nemen.

Do 5 juni: 173 mijl = 277 Km

Omdat de weersvooruitzichten niet goed waren, en zeker aan de westkust niet, hebben we ter plekke besloten daar niet heen te rijden, maar de oostkust te volgen naar Belfast, en verder Ierland voor gezien te houden. ’s Morgens droog vertrokken en leuke weggetjes langst de kust gevonden. Na de middag begon het weer te regenen. We wilden de boot van Larne (net boven Belfast) naar Cairnryan (Schotland) nemen. Maar we misten de boot dus. Daarom maar de Fast-Ferry naar Troon (Schotland) genomen. Dit kwam eigenlijk nog niet zo verkeerd uit. De oversteek was wel langer (ca 4 uur),  maar we kwamen dan ook ca 100 Km verder op onze route uit.

’s Avonds om 21:00 uur in Troon aangekomen. In het donker, in de regen. Besloten naar een pompstation re rijden en naar dichtst bijzijnde B&B te vragen. De erg vriendelijke pompbediende deed zijn uiterste best om dit uit te leggen, maar dit was met veel “lefts en rights” niet te onthouden. Een automobilist, die getankt had, hoorde dit, en bood aan ons voor te rijden naar een B&B. zo gezegd zo gedaan. Het betreffende B&B was echter aan het renoveren, en kon geen gasten ontvangen. Hij heeft stad en land afgebeld om voor ons, twee erg natte motorrijders, onderdak te zoeken, maar niets. Uiteindelijk heeft hij zijn moeder gebeld, waar wij dan ook geslapen hebben. Dat vonden wij wel erg aardig van die schotten.

Vr 6 juni: 209 mijl = 334 Km.

Heerlijk ontbijt gekregen. Zonnig en om 9:30 uur in noordelijke richting vertrokken. Boot naar Dunoon, Langs Ford William, Loch Ness gevolgd naar Inverness. Mooie wegen, behoorlijke bergen (is begin van Highlands) Sneeuw op de bergtoppen. Bijna geen verkeer op de weg. Kan bijna niet beter. In Inverness was het druk op de camping. Hier bleek vanavond “Rock Ness” te beginnen. Een daar redelijk groot rockfestival. Dit hebben we maar overgeslagen.

Zat 7 juni: 145 mijl = 232 Km.

’s Morgens even bewolkt, maar daarna volop zon. We zitten nu op het noordelijkste punt van Schotland. En, wat dacht je wat, mijn motor start niet meer. Een zacht tikje, that’s it. Na de accu polen en de aansluitingen van het startrelais schoongemaakt te hebben, werkte het weer. Dus toch teveel water gezien in Ierland. Een stuk langst de noordkust, en dan door het binnenland weer afzakken naar Engeland. Schitterende bergwegen, ruige omgeving. Hier vind je het authentieke schotse platteland, met kleine dorpjes (met whisky en rum winkels) alsof het zo van een ansichtkaart geplukt is. In Perth hebben we een camping genomen.

Zo 8 juni: 202 mijl = 323 Km.

Vandaag naar een plaatsje vlak bij Newcastle (Engeland) gereden, waar we dinsdag de boot naar Noorwegen moeten hebben. Heel even bewolkt geweest, verder alleen maar zon. De route was wel redelijk, maar niet spectaculair. Mede ook omdat we toch langs een aantal grote plaatsen moesten. Bij Newcastle was echter geen camping te vinden, waar ruimte voor tenten was. Diverse campings gehad, maar overal geen tenten. Uiteindelijk in een klein plaatsje, ca 35 Km verder er een gevonden. Het zal je niet verbazen dat wij de enigste tent op de hele camping hadden. Een heel veld voor ons alleen.

Ma 9 juni: 59 mijl = 95 Km.

Vandaag hoeven we niets, omdat we op deze camping 2 nachten blijven staan. Heerlijk weer, stralende zon, warm, boek erbij. Maar wij zijn niet zo van niets doen, dus heeft ons Bol eerst de was gedaan, en zijn we daarna een blokje omgereden, voor de afwisseling natuurlijk. Ook naar Tynemouth gereden, waar de boot morgen vertrekt. Daarna naar het toeristische gedeelte langs de kust. Dat was ook genieten, maar dan op een andere manier. alles op het gemak met stralend weer. Normaal is het de reis  op zich wat ons trekt, maar voor een dagje heeft dit ook wel wat.

Op de terugweg alle ruimte die we konden vinden volgestopt met bier, wijn en whisky. Voorraadje voor Noorwegen aanleggen.

Di 10 juni: 22 mijl = 35 Km.

Vandaag moeten we om 16:00 uur bij de boot zijn. De hele dag in het zonnetje gelegen, met een boek erbij. Op zijn tijd een pilsje en hapje erbij. Dus mooi bruin geworden (ons Bol) en rood geworden (ik dus). Daarna ingepakt en naar de boot. Tot onze verwondering gingen er zo’n 100 motorrijders op de boot. Op een van de dekken waren spanbanden op de vloer gespannen om alle motoren aan vast te zetten. Het was trouwens een gigantisch groot schip. Praktische slaapcabines met douche en toilet, niets mis mee. Toen we in het restaurant op het bovenste dek zaten te eten, terwijl de boot langzaam de Tyne afvoer, keek je over de hele stad uit, en er zat zelfs een pianist te spelen. Alles erg chique. Ik kreeg even het Titanic idee. Foute vergelijking natuurlijk, maar zo voelde het.

’s Avonds op de boot speelde een band in een van de zalen, Met enkele pilsjes erbij best om uit te houden. De boot schommelde behoorlijk, maar wel erg rustig. Goed geslapen.

Woe 11 juni: 14 mijl = 23 Km.

Vandaag niets bijzonders gedaan op de boot. Overal water en verder niets te zien. Om 15:00 uur in Stavanger aangekomen. Hier is het wel een stuk kouder dan in Engeland. De drukte van Stavanger achter ons gelaten en naar Sandnes gereden. Dit is een stukje naar het zuiden, omdat je alleen daar aan de andere kant van het Fjord kan komen. Daar weer maar eens boodschappen ingeslagen en een Stuga genomen. (is een ingerichte blokhut) Dit was wel een erg mooie, keurig ingericht, bankjes ervoor en een gras dak erop.

Do 12 juni: 178 mijl = 285 Km.

Vandaag weg 13 gevolgd naar Lofthus.  Weg 13 loopt net langs de fjorden richting noorden, waarbij diverse malen een fjord overgestoken moet worden met een ferry. Vandaag droog, maar wel fris. Sneeuw op de bergen. Omdat je hier erg weinig verkeer tegenkomt, en tussen de bergen en fjorden rijd, is het heerlijk toeren hier. Wel ervoor zorgen dat je zelf een natje en droogje bij hebt, zodat je kunt stoppen waar je wil. Café’s en restaurants zijn hier bijna niet. De enige mogelijkheid om wat te nuttigen is bij benzine stations, die tevens als kleine winkel fungeren waar de 1^e levensbehoeften te krijgen zijn. We hebben een hutje genomen op een camping. Het hutje stelde niets voor, maar stond wel ca 3 meter vanaf de diepe afgrond naar een fjord. Schitterend uitzicht op het fjord, omgeven met steile besneeuwde bergen.

Vr 13 juni: 181 mijl = 290 Km.

Lekker weertje ’s morgens. Nog steeds weg 13 gevolgd richting noorden. Zo goed als geen verkeer, veel haarspeldbochten, op de hoogvlaktes ligt de sneeuw nog ca 2 meter hoog langs de weg. Dus moesten er sneeuwballen gegooid worden. Je kunt wel raden wie er gooide, en naar wie. Ook liggen de meren hier nog dichtgevroren. Dit is wel apart, zo midden in de zomer.’s Middags gaat de temperatuur van fris naar koud. Als het dan ook nog begint te regenen besluiten we ermee te stoppen voor die dag. In Byrkjelo een hut genomen. Schitterende hut trouwens, van alle gemakken voorzien, overdekt terras(je) ervoor, en, verwarming natuurlijk.

Naast ons zit een stelletje uit Schotland met een zelf gebouwde sportauto. Erg apart ding. Snowbord op de achterklep………. Nog even inkopen gaan doen in het plaatselijke winkeltje. En wijn gekocht voor ons Bol. Er zat wel geen alcohol in, maar het leek toch op wijn. En genoten dat ze heeft….

Za 14 juni: 181 mijl = 289 Km.

Vandaag schitterend weer. We gaan nu oostelijk en na ca 100 Km weer naar het zuiden, richting trollstigveijen. (een schitterende haarspeld bochten weg in de trollenvallei.) De route hierheen is werkelijk schitterend. Heerlijk rijden… totdat we ergens in de bossen stopten om een bakkie koffie te maken. Toen we weer weg wilden lag er koelvloeistof onder de motor van ons Bol. Niet goed….Helemaal niet goed. Radiator lek. Niet veel, maar wel lek. Nu hebben we veel bij ons, maar geen koelvloeistof. Dus rustig doorgereden en bij het eerste beste pompstation gestopt en koelvloeistof gekocht, die je normaal aan moet maken met water. Dit heb ik er puur ingegooid, in de hoop dat het dan wat dikker bleef, en dus hopelijk minder lekte, De rest van deze tour iedere dag steeds controleren en in totaal nog 3 liter bijgevuld.

’s Avonds weer een hutje genomen. Er was verder niemand. De receptie was op slot, en er hing een briefje, dat de sleutels op de hutjes staken, en dat er ’s avonds wel iemand kwam, waarbij je kon afrekenen. In een van de hutjes zat ook een Nederlands gezin met kleine kinderen. Later kwamen er ook nog 3 motorrijders aan. Die wilden hun tentje opzetten op het grasland tegen een riviertje aan. Dit bleek echter een soort moeras te zijn, waar de eerste motor tot z’n as in wegzakte. Inschattingsfoutje dus.

Zo 15 juni: 158 mijl = 253 Km.

Vandaag begonnen met mooi weer. De trollstigveijen gedaan. Ik nu voor de derde maal, maar blijft adembenemend. Ook de hoogvlakte die erachter ligt met bevroren meren, sneeuw langs de wegen blijven mooi om doorheen te rijden. Hier kwamen we ook een kudde elanden tegen midden op de weg. De hoogvlakte komt uit bij Geirangen, een fjord waar veel cruise schepen heen varen, en waar je van bovenaf op de bergen een schitterend uitzicht hebt. Helaas was er vandaag een loop en fiets evenement aan de gang, waardoor we vele kilometers achter lopende en fietsende mensen ook weer stilstaand / stapvoets de berg aan de andere kant op moesten. Met een aanhanger achter de motor is dit niet erg prettig en erg vermoeiend. De geplande route voor vandaag was niet meer haalbaar, en omdat het toen ook nog ging hagelen hebben we maar besloten het eerste beste hutje te nemen. Echter bovenop een verlaten bergrug vind je die dus even niet. Uiteindelijk een bordje “Stuga” gevonden. Linksaf een gravel pad op. Dit pad hebben we ca 5 Km gevolgd, en daar stonden inderdaad enkele hutjes met een receptiegebouw erbij. Niemand te zien, wel een bord met een onleesbare tekst erop, bij een belletje. Dus daar maar op gedrukt. Na ca 5 minuten kwam er vanuit de bossen een auto aangescheurd. Van de bestuurder kregen we de sleutel van een hutje, en daarna scheurde hij weer het bos in. De hutjes stonden ver van elkaar, en om het geheel was met houten balken omheind, waarschijnlijk om de elanden buiten te houden. Hier zaten we dan, kilometers van een harde weg, de laatste uren geen huis te zien geweest, niets dan bomen, met z’n twee. Goed dat we zelf alles bij hebben om te eten e.d., anders was het honger lijden geworden. ’s Avonds klaart het weer op, en hebben we nog even gewandeld. Je raad het al, door het bos….

Ma 16 juni: 237 mijl = 380 Km.

Vandaag zouden we naar Drammen rijden en daar de “spiralen” bekijken. (dit is een in een berg uitgehakte spiraalweg, zodat je in een spiraaltunnel naar de top van de berg rijd.)

Maar eerst stond ons nog een andere verassing te wachten. Er lag een laag ijs op de motoren. Zo koud was het dus. Maar wij zijn bikkels. Pakken aan, winterhandschoenen aan,  en weer de gravel weg opgezocht. Even later ging het weer regenen, daarna hard regenen en daarna stortregenen. Toen we in Drammen aankwamen was de bui net over. Helaas heb ik daar een snelheidsdrempel gemist, oftewel niet gemist. Hier hadden ze in de asfalt een scherpe verhoging van ca 25 cm gelegd, zonder enige markering. Hier ging ik dus met een gangetje van ca 60 Km vol overheen. Omdat mijn aanhanger dus plots de lucht in schoot, verschoot ons Bol hier zo van, dat zij vol in de remmen ging en op de schuine kant van de drempel vol onderuit ging. Ze miste nog net een, ons tegemoet komende, bus. De bus die we tegenkwamen stopte, een bus die achter ons reed, stopte, meteen de hele hoofdstraat dicht. Iedereen was erg behulpzaam, en even later stonden we aan de kant van de weg.  Iedereen ging verder, behalve wij. Ons Bol had zelf gelukkig niets, maar de motor kon zo niet meer rijden. De waterdichte rol die ons Bol achterop had, en het stuur hadden de klap opgevangen, dus gelukkig geen deuken. Wel voetpedaal, schakelpook, koppelingshandel, knipperlicht, spiegel krom en windscherm aan barrels. Het voorspatbord was ook wat verbogen. Na een uurtje sleutelen, buigen, scherm eraf halen e.d. langs de kant van de weg konden we weer verder. Toch nog de spiralen gedaan. Boven aangekomen vertelde ons Bol dat de motor wel erg rammelde. Dus ik een stukje gereden. Het bleek een veel te los liggende ketting te zijn. Mijn fout. Omdat ik allemaal kardan motoren heb, heb ik dus niet meer aan ketting smeren of spannen gedacht. Die ketting en tandwielen waren dus nu ook naar zijn grootje. Ketting gespannen, daar komen we wel mee thuis, als we hem onderweg nog ergens wat kunnen smeren.

’s Avonds een veel te dure, maar wel luxe hut genomen en redelijk dronken een einde aan die dag gemaakt. Buiten regende het ondertussen weer behoorlijk.

Di 17 juni: 206 mijl = 330 Km

Bij vertrek scheen de zon weer. Dat geeft weer een nieuwe kijk op de dingen. Positiever zeg maar. We zouden vandaag naar Goteburg rijden, daar de boot naar Fredrikshavn (3,5 uur varen) en dan daar in Denemarken een camping zoeken. Grens naar Zweden overgestoken en over redelijk doorgaande wegen gereden, omdat we de boot van 16:00 uur wilden halen, en daarmee om 19:30 uur in Denemarken zouden aankomen. Bij de boot aangekomen tickets gekocht en in de rij. Helaas had de boot vertraging en vertrok de boot pas om 20:15 uur.  En kwamen we dus pas om 23:30 uur aan in Denemarken. En wat doe je dan: juist, je laat Garmin je naar de dichtstbijzijnde camping brengen. Werkt perfect. Alleen waren daar de slagbomen dicht, en de receptie niet meer bemand. Gelukkig konden we nét door de fietsingang en hebben ons tentje maar ergens opgezet. Hier was het nog redelijk warm, en het gras was gort droog en vergeeld.

Woe 18 juni: 255 mijl = 408 Km.

Het bleek een erg grote camping te zijn, gelegen pal aan zee. ’s Morgens even betaald voor de overnachting en weer op weg. Eerst op naar Skagen en daar even rondgekeken. Daarna de westkust gevolgd tot Ringköbing, daar landinwaarts naar Videbaek. Niet een echt spectaculaire route, en wederom op het pontje staan wachten. (voor diegenen die daar al eerder met mij waren, een begrip) Ik weet nu dat hij wel vaart, want we zagen hem wegvaren. Hij kwam echter niet meer terug. Dus moesten wij weer een stuk terug. Weer wind en regen. Toen we ’s avonds bij onze familie in Denemarken aankwamen, bleek dat het al weken niet meer geregend had, en pas vandaag weer was gaan regenen. Hebben wij weer….

Natuurlijk weer een gezellige avond van gemaakt. Zo vaak zien we ze tenslotte niet.

Do 19 juni: 210 mijl = 336 Km.

Vandaag richting Hulten. Althans dat was het plan. We zouden over de snelweg naar huis rijden, en bij kennissen in Hamburg even op de koffie gaan. Dit zijn de ouders van mijn collega Christiane. Hier heb ik enkele jaren terug voor de eerste maal overnacht tijdens de “ontgroeningsrit” met onze John. Zij rijden ook beiden motor (harley’s)

Het bakkie koffie duurde uiteindelijk 2 dagen, want het was net “Harley day’s hamburg”, en zij stonden erop dat we bleven, en op vrijdag met hun meegingen naar dit evenement. Ik moet zeggen dat het weer erg gezellig was bij hun. En, die Duitsers drinken nog meer dan ik….

Natuurlijk het verhaal van onze reis verteld, en van de valpartij. Hij schoot in zijn rommelhok en kwam met een splinternieuw windscherm terug, zo een met chromen strips erin, precies zoals ons Bol thuis wilde kopen. Hij wilde er niets voor hebben, maar na lang aandringen wilde hij er dan maar “eine dose Bier” voor hebben. Ter plekke het scherm erop geschroefd.

 (ontgroeningsrit: dag 1: Hulten – Hamburg (Duitsland) 500 Km. Dag 2: Hamburg – Helsingor (zweden) 475 Km. Dag 3 Helsingor – Videbaek (Denemarken) 650 Km. Dag 4: Videbaek – Hulten.865 Km. Totaal 2490 Km. Om het te leren, zeg maar.)

Vr 20 juni: 45 mijl = 72 Km.

Na een heerlijk ontbijt, wat we voor de verandering eens niet zelf klaar hoefden te maken, hebben Ditrich en Monica ons Hamburg op de motor laten zien. Overal veel motoren natuurlijk, en natuurlijk ook het terrein van de Harley day’s uitgebreid bezocht. Hier stonden ook grote stands van OCC en Ness. Veel motoren die op TV waren geweest stonden hier. Je zou ter plekke Harley fan worden. ’s Avonds WK voetbal gekeken, want “die Manshaft” moest spelen. Ondanks dat voetbal niet zo mijn ding is, met voldoende bier en andere (sterk alcoholische) dranken is het toch een heel gezellige avond geworden, en waggelend naar bed.

Za 21 juni: 316 mijl = 505 Km.

’s Morgens even wat rustig aan, ontbijtje, koffie e.d. en toen afscheid genomen en…naar huis op aan. Snelweg, wel saai, maar ook relaxt. Verder weinig van te vertellen. Om 18:00 uur waren we na 3 weken onderweg te zijn geweest, weer thuis, waar onze kids het eten klaar hadden staan.

Dit was het eerste deel van onze europa tour. In totaal 5.693  Km gereden en 785  liter benzine in rook op laten gaan. Onze motoren zijn niet geheel ongeschonden uit de strijd gekomen, maar hebben het wel volgehouden. Bij mijn motor zijn de voorvork keerringen beiden lek. Gevolg van de verkeersdrempel in Drammen, en de voorrem gaat heel schokkerig. Bij de motor van ons Bol zit een elektrische storing ergens, achterband helemaal versleten, ketting en tandwielen helemaal op, radiator lek, een voorvork keerring lek en diverse onderdelen moeten nog netjes gericht worden.

Deze punten zijn ondertussen allemaal opgelost en gerepareerd. Tevens beide motoren een grote beurt gegeven, want over enkele weken moeten ze weer 4 of 5 weken mee op pad, als we de zuidelijke landen gaan doen.

Verder deze noordelijke tour kort samengevat: Wales is een erg mooi gebied. Ierland en noord Ierland niets dan regen, wel erg vriendelijke en behulpzame mensen. Schotland erg mooi, vriendelijke mensen en vanwege het weinige verkeer erg fijn om te rijden. Noorwegen blijft voor mij met stip op nummer 1 staan. Verder voor onze doen veel problemen met de motoren gehad, en dan die valpartij hé. Maar we zijn rijdend thuis gekomen, en hebben van (bijna) elke minuut genoten van deze reis. Onverwachte zaken en uitdagingen onderweg horen nu eenmaal bij het reizen.

Wordt vervolgd.