De oudere jeugd onder ons, waaronder ikzelf, zal zich de televisieserie High Chapparel nog wel herinneren. De westernserie, met Hoss, Adam, Manelito en little Jo.

In Zweden is een (attractie)park ingericht als westernstadje, en dit park heeft als naam High Chapparel. Het ligt in Värnamo, ca 250 Km boven Helsingborg. Sinds 5 jaar wordt hier het grootste motortreffen van Scandinavië gehouden. Michel en ik zijn  er bijna langs gekomen op onze rit naar de noordkaap. Vorig jaar waren we door kennissen van ons in Zweden (voorzitter Zweedse Shadow club) uitgenodigd om met hun club mee te gaan naar dit treffen. Zo gezegd, zo gedaan, en zo zijn ons Bol en ik op de  woensdagmorgen voor het treffen aangereden. Alle kampeerrommel in de aanhanger gedaan, rolletje achterop en op naar Helsingborg.

Bij Enschedé stond op een parkeerplaats een grote groep motorrijders. Op woensdagmorgen, wij vonden dit wel vreemd, maar ja, stoppen om te vragen wat die gaan doen is ook al zowat. Bij onze eerste tankstop in Duitsland kwam ook deze groep aanrijden om te tanken. En wat dacht je, De Honda Shadow club Nederland, op weg naar hetzelfde treffen als wij. Zij zouden in Denemarken overnachten in een sporthal, welke door de Deense shadowclub geregeld was. Aangezien wij nog enkele honderden kilometers verder wilden op woensdag , hebben we besloten om niet met hun mee te rijden, maar door te rijden. Toch kwamen ze steeds aanrijden bij het pompstation als wij net getankt hadden. Niet verwonderlijk natuurlijk, want aangezien wij ook shadows hebben, is onze tank gelijk met die van hun leeg. Zodoende hebben we onderweg toch 4 maal met hun staan buurten.

 

Na de overtocht van Duitsland naar Denemarken op de snelweg richting Kopenhagen een probleem. Tank leeg en geen pompstation in de buurt. Nu is duwen van motor met aanhanger ook niet echt een optie, dus naar het dichtstbijzijnde huis gewandeld en om benzine gevraagd. De grasmaaier werd leeggemaakt en we konden weer verder. Toffe peren, die Denen. Op de boot naar Zweden naar onze kennissen gebeld, die kwamen ons van de boot afhalen en om ca 20.00 uur waren we bij hun, waar we een gezellige avond hadden.

 

Op donderdagmorgen met hun en enkele andere leden naar het treffen gereden, ze hadden een mooie rit helemaal binnendoor uitgezet.

 

 

Op het treffen hadden andere leden van hun club reeds een groot stuk terrein afgezet en twee grote tenten geplaatst. Het wil daar nog wel eens regenen. Na de middag kwam ook de Shadow club Nederland aan, die bij ons op het afgezette stuk kwamen staan. Daar hebben we gefeest tot in de vroege ochtend, daar doen we het toch voor, of niet?

 

Op vrijdag, na het uitslapen, hebben we met een mannetje en vrouwtje of 50 (Allemaal shadow rijders, Zweden, Denen, Nederlanders en een Noor) de parktrein langst “het wilde westen” genomen. Je kent dat wel, natuurlijk werd de trein overvallen en zo, overstappen op een radarboot, een showtje hier en daar, en uiteindelijk in een “Mexicaans” dorp taco’s, tiquilla’s en corona’s genuttigd en gedronken. Dit alles onder een stralende zon en ca 30 graden. Dan valt de drank hard. ’s Avonds alle standjes, bars en bezienswaardigheden bekeken, en uiteindelijk in een soort grote kelder, waar ook een band speelde, terecht gekomen. Daarna weet ik niets meer, maar blijkbaar heeft ons Bol mij toch in de tent gekregen, want daar ben ik de volgende dag wakker geworden.

 

Op zaterdag dus eerst weer uitslapen en daarna zwemmen. Tenminste de anderen, want ik was nog niet helemaal fris. Op zo’n treffen van ca 5000 man gebeurt altijd wel iets. Er is altijd wel een bescheiden confrontatie tussen de Hell’s Angels en de Bandidos, ondanks dat zij hun tentenkampen erg ver uit elkaar hebben staan. Er is ook nog een persoon overleden, doordat hij het nodig vond om zonder helm over het terrein te scheuren en ten val kwam. Daar kon zijn hoofd niet tegen. Gelukkig gebeurt zoiets niet vaak.

’s Middags de motorshows bekeken en wat rondgehangen in het westernstadje. Gewoon wat ouwehoeren en fun maken. ’s Avonds weer de bars en saloons af, maar toch op tijd gaan slapen, want op zondagmorgen zouden wij weer vertrekken naar mijn zwager in Denemarken.

 

Op zondag ca 11.00 uur vertrokken. Met de boot naar Denemarken, de brug naar Jutland en om ca 18.00 uur aangekomen. Veel regen gehad onderweg, terwijl we op het treffen schitterend weer gehad hebben.

De avond rustig doorgebracht en op maandagmorgen weer naar huis op aan. Allemaal snelweg, diverse regenbuien gehad, en om ca 21 uur weer thuis. Het was weer voorbij, helaas.

 

Dit alles was in 2002. Misschien denk je nu: oude koek, is al lang voorbij. Dat is wel zo, maar op 27 mei (2003) gaan ons Bol en ik weer. Dit keer rijden we in 2 dagen heen en in 2 dagen terug. Tja, we worden wat ouder, hé. En 980 Km op een dag met een aanhanger achter je motor is toch wel veel. We maken er iets meer vakantie van. En…eh....we nemen ook reserve benzine mee.

 

Shadow warrior

 

PS: Na 2003 is het treffen door de zweedse overheid verboden………