Door Hans Prins en Victor de Leeuw

Tijdens een tourvergadering spreken we af dat we samen met een Vrij-uit motorreis op vakantie gaan. De drie Alpentour wordt  gereden vanuit Landeck in Oostenrijk , dit ligt dichtbij Zwitserland en Italië.

We vertrekken op vrijdag 10 juli , na een bak koffie thuis tegen half negen. Er val af een toe een klein beetje regen maar niet zoveel dat we er regenkleding voor aan moeten trekken , We rijden eerst een stukje  binnendoor en dan op de grote weg via Luik naar Malmedy  in de Ardennen.

Papieren GPS

Vandaar begint het leuke sturen over de binnenwegen , we rijden eigenlijk dezelfde route als met het pinksterweekend. De bestemming voor overnachten ligt in de Vogezen bij de motorherberg Les Tronces. http://www.lestronces.com/index.php?lang=NL  Er zijn nog  vijf  andere gasten die overnachten. S avonds wordt er een kampvuurtje gestookt en drinken we nog een pilsje.

Les Tronces

De volgende morgen kunnen we pas na acht uur ontbijten omdat de eigenaar Wim pas om acht uur broodjes bij de bakker kan afhalen, wel lekker vers dus ! Rond negen uur vertrekken we . Het eerste stuk gaat door de Vogezen met mooie collekes, leuk sturen dus. We rijden ter hoogte van Todnau het zuiden van het Schwarzwald in. Vandaar uit rijden we omhoog over mooie wegen en vervolgens richting  Heidenheim waar we overnachten.

Hier ontmoeten we ook al een aantal mensen die ook de tour gaan rijden. We lopen het centrum in om een pizza te gaan eten bij een tent die ons aanbevolen wordt, De ober is lekker gestrest omat ie wat mensen verkeerd bediend heeft. Ik zorg dat we in ieder geval eerst een welverdiende pint krijgen en uiteindelijk hebben we toch lekker gegeten.

De volgende morgen aan het uitgebreide ontbijt maken we kennis met de tourleider  met zijn vriendin  en meer mensen van de groep. Er zijn diverse mensen bij die ik al op andere ritten heb ontmoet.

Ik rij samen met Hans rond negen uur weg. Al vlug na het vertrek begint het te regenen en  moet de regenkleding aan tot de begin van de middag. Het is tocht met leuke stukken erin , het echte bergenwerk begint. Boven op de Hahntenjoch hebben we een oponthoud. Ambulance en helikopter op de weg en niemand die er door mag, ik krijg een déjà vu gevoel.

Men is iemand aan het reanimeren die een hartstilstand heeft gehad. Het blijkt een van de deelnemers te zijn van de fietsmarathon die gereden werd.

Op het einde van de middag bereiken we onze bestemming van waaruit we de ritten de komende zes dagen gaan rijden. Het is hotel Marienhof in Fliess, een klein dorpje. Hans een ik krijgen om te overnachten een kamer in een huis vlakbij het hotel. Er zit een garage bij dus de motoren slapen ook binnen.

Hans toeren                                                           

Vic toeren

Terrasje - even bijtanken

Deze maandag vetrekken we voor en rit die ons ook over de Passo Stevio zal voeren, een pas die gereden moet hebben als je er ooit in de buurt bent. Je wil daar liever niet in het weekend zijn , want dan is het er erg druk en kun je file rijden.

Het weer is goed , bijna 30 graden dus zorgen dat je kunt blijven rijden om het niet te heet te krijgen. Onderweg maak ik even een foto en raak Hans even kwijt als hij gaat tanken . Na en kwartiertje hebben we elkaar weer gevonden en  rijden we samen weer verder. We willen niet in een al te grote groep rijden omdat je dan je eigen tempo kan aanhouden. Onderweg in Oostenrijk halen we een paar auto’s in en worden door politie die langs de weg staat aangehouden .

Wij denken ; oeps lasercontrole ?? Nee hoor , ze controleren het profiel van onze banden en gaan de uitlaten controleren of er niets illegaals op zit . We horen later van een paar andere vrij uit toerrijders dat die ook aan de kant gezet zijn. De route is mooi en de Stelvio blijft altijd leuk met een hele berg haarspeldbochten  en mooie uitzichten. `

Vic poseren                                                               

Op de Stelvio

Kerk die niet druk bezocht wordt                               

LEUK!!

In Italie zijn er veeeel tornantes                               

efkes buurten

Op Dinsdag gaan we naar de Kuhtaisattel ( met uiteraard hier en daar koeien op de weg ) , de Brenner en de Timmelsjoch. Als Hans voor me rijdt een bergpas op rijdt daar ook een vrachtwagen die niet echt opschiet , maar er is wel een doorgetrokken streep. Na een tijdje vindt Hans het welletjes en haalt de vrachtwagen daar in. Ik ga even later als de streep onderbroken is. Een paar bochten verderop wordt Hans door oom agent aan de kant gezet en mag ik doorrijden. De agent pakt goed uit tegen Hans omdat hij ingehaald heeft waar het niet echt overzichtelijk is en hij krijgt een prent, van 35 euro.  In Oostenrijk zijn de boetes nog heel vriendelijk. Dit mag de pret dus niet drukken en die dag hebben we prachtige stuurwegen . De voorband van Hans zijn motor begint toch wel hard te slijten en op terugweg naar het hotel gaan we bij een motorzaak langs voor een band, Hij heeft niet het type dat hij wil maar ja er is niet zoveel keus. De band moet er aan de overkant van de weg bij een bandenzaak opgelegd worden die daarvoor een flink bedrag rekent. Als hij dan gemonteerd is horen we dat ze daar wel een band hebben die liever erop had gehad. Daar wordt je niet zo blij van.

Pi(s)t stop

Stukje Timmelsjoch  ( Het circuit )

Als we op woensdag s morgens vertrekken maken we even een praatje met de eigenaresse (Sita) van het huis waar wij een kamer hebben. Ze vertelt ons dat het vandaag weer prachtig weer wordt en dat het pas laat in de middag kan gaan regenen. Om 9 uur zijn we weg en we rijden vandaag richting Garmisch Partenkirchen in Duitsland.

Als we even onderweg zijn realiseert Hans zich dat hij en zijn regenpak niet bij heeft en zijn regenvoering ook nog op de kamer ligt. Maar ja , het gaat toch niet regenen.

Om een uur of half elf valt het er met bakken uit, een complete wolkbreuk waar we door rijden. Hans is in no time kletsnat en krijgt het op een gegeven moment ook koud.

We stoppen om ergens wat te drinken en blijven daar een uurtje rondhangen. Er stoppen daar nog meer mensen van de vrij uit groep. Het blijft toch doorregen maar we willen toch verder. Iemand heeft wel een vuilniszak in zijn koffer , waar voor Hans een bodywarmer-achtige regenjas gemaakt wordt . Hij wordt nog wel nat maar heeft het wel minder koud. In de route zitten flinke lange stukken met nieuw asfalt . Mooie bochten maar dan wel verraderlijk glad , een beetje teveel gas in de bocht en je voelt je motor achter wegschuiven.

Het laatste stuk , ongeveer 50 kilometer , van de route is het droog. Toch wel een leuke dag gehad. Morgen kijken we eerst naar de weersvoorspelling om te zien welke kant we het beste uit kunnen rijden.

Regenpak toch !

De donderdag begint weer met prachtig weer, het wordt ruim 30 graden. In het begin van de route belanden we in een grote groep van vrij uit rijders . We blijven er even bij hangen maar gaan er voorbij omdat het niet zo opschiet en je teveel op de anderen moet letten. Er wordt op veel plaatsen stevig aan de weg gewerkt wat het nodige onderhoud oplevert. Het wordt dan best een beetje warm als je niet in de schaduw stil kunt staan. Aan de voet van de Furkajoch stoppen we bij een eenvoudig houten tentje om wat te drinken. Buiten zitten aan een tafeltje een paar oudere locals samen met de uitbater al stevig aan het bier. De uitbater is een hippieachtige figuur die aardig nors is als we iets te drinken bestellen.

Voedertijd                                                               

Nou MOEHHHH

Als we weer vertrekken en we willen afrekenen zegt hij met een wegwuivend gebaar dat het wel goed is zo, en we niets hoeven te betalen. Nu dus toch niet zo onaardig, rare jongens die Oostenrijkers. Het zijn vandaag weer leuke passen om te rijden. De leukste om te rijden vindt  ik de Silvretta Hochalpstrasse , strak asfalt en hele mooie bochten.  Er ligt boven ook een mooi meertje. Als we terug in het hotel zijn horen we dat er daar na ons een motorrijder onderuit is gegaan en zijn Kawa een stuk lager heeft liggen. De schade aan de bereider viel gelukkig mee, wat schrammen en een gebroken sleutelbeen.

KAWA                                                                       

Echte toerist

Die avond hebben we BBQ, en van onze vrij uit groep laat Henk op de pc wat filmpjes zien die hij de afgelopen dagen vanaf zijn motor heeft gemaakt. Er zijn wat ( motor ) rij instructeurs in de groep met de nodige verhalen. Het is een gezellige avond.

Deze vrijdag ziet het weer er niet best uit. We hebben nog een rit op het programma staan , die niet zo lang is. We gaan naar het Kaunertal en naar de gletsjer die er boven ligt, tenminste wat daar nog van over is. Het regent tot we boven zijn en het blijft regenen zodat je ook niet ver van je af kunt kijken, wat wel jammer is. Als we er weer rond elf uur vertrokken zijn wordt het droog en dat blijft het ook. We komen ook in Samnaun. Dat is een piepklein belasting vrij plaatsje waar de drank , sigaretten en benzine spotgoedkoop zijn. Een liter benzine kost er bijvoorbeeld ongeveer tachtig cent. Onderweg komen we ook door hele smalle tunneltjes met onoverzichtelijke bochten erin. Je moet dus van tevoren proberen te zien of er van de andere kant iemand in rijdt anders wordt het wel erg krap. Ze zijn ook niet verlicht en zo komend vanuit de volle zon is dat wel een extra uitdaging. Het is er wel mooi om te rijden. Die avond laden we de digitale foto’s bij Henk ( de filmer ) op zijn pc zodat hij ze later op een CD naar ons opgestuurd. Die avond wordt er nog heel wat gelachen. !

Samnaun terrasje

Het is zaterdag en weer tijd om richting huiswaarts te gaan . Henk en kees die bij ons in huis zitten vertrekken al om zes uur en willen in een keer naar huis rijden. Wij willen het in twee etappes doen en nog een deel binnendoor rijden wat ook meer tijd kost. Rond half negen vertrekken we in stevige regen. We hebben gepland om over de Hahntenjoch te rijden om zo ook de drukke pas voor de grens met Duitsland te omzeilen. Het wordt onderweg steeds kouder en als we halverwege de pas zijn begint het ook te sneeuwen. Dat verwacht je toch niet echt in juli. We rijden toch voorzichtig door ,Hans ziet erg weinig omdat hij een donker vizier heeft . Het is rijden of je op eieren rijdt, je wil hier niet van de weg af raken .

Op de Hahntenjoch

Haarspeldbochten zijn zo toch een beetje spannender .Gelukkig is het niet druk ( niemand te zien behalve een sneeuwschuiver ) en komen we veilig de pas over.

We rijden verder binnendoor tot halverwege de middag en zien dat we in dit tempo tijd te kort komen als we zondagmiddag thuis willen zijn. We besluiten dus om een paar uurtjes autobaan te nemen om wat op te schieten. In de buurt van Kaiserslautern gaan we er af en zoeken een plaats om te slapen. We slapen bij een Grieks restaurant die ook kamers verhuurd. Helemaal prima, en lekker eten.

De laatste dag rijden we eerst nog een stuk binnendoor, maar hebben veel stukken slechte weg die niet erg opschiet . Het weer is ook niet geweldig en er staat een flink sterke wind. Uiteindelijk gaan we de autobaan weer op om op de middag een beetje op tijd thuis te zijn.

We hebben een fijne vakantie gehad, met leuke momenten om op terug te kijken.

Victor de Leeuw